Panghuling Entri: Hanap insperasyon!
"Naku! may nagwalang tao.
"Naay naghikog"
"Nacovid!
"Wlang pasok."
"Wear facemask!
"Virtual nlang daw"?!
"Paano nayung trabaho ko"
"Paano na si Ex?"
Ang dami kong narinig na negatibo. Nakakatakot na talaga noh? Pero huwag naman tayo mawalan ng pag asa. Makikita rin natin ang halaga o ang positibo. May mga guro tayong handa 24/7 hindi 7/11. May mga counselor tayong makakapitan wag lang mo lang pagalitan. May mga magulang na hindi nagsawang tumulong pero syempre tulong tulong pay time sa gawaing bahay. Kahit sino man dyan mayroon tayong maging insperasyon wag lang sa ibang may relasyon dahil baka sa presento na yan aaksyon.
Pero, para mas malinaw ganito nalang isipin natin na sa panahong ito, hindi tayo nag-iisa.
Hindi man sa bahay, sa paaralan, sa trabaho o sa sitwasyon pero sa puso na lumalaban nag-iisa tayong humahangad sa ating kapayapaan o kaligtasan. Hindi sa kung sino sino huh, sa covid to. Marami mang pagsubok, problema, kahirapan, kawalan ng pag asa, o maging muntik na tayong mapasuko pero dahil sa pangarap kinalimutan natin lahat ng hadlang. Oo syempre ibaon nlang.
Hadlang man ang pandemic, may pa distancing pa pero mayron pading nagholding hands. Mayron pang pagfacemask o pafaceshield. Kahit nahiralipang huminga, minsan hindi na nakilala. Pero hindi ito naging malaking bagay para isuko natin ang ating pangarap na maging edukista. Go go kaya tayo kagaya ni google.
Kahit na may pamilya na yung iba o minsan may trabaho pa sa opisana, may single or lovers talagang nakakahanga ang panatag na hindi tayo malawan ng pag asa. Awieehh! Hindi biro lahat ng eksina pero nakakataba ng puso dahil lahat ay makalasakit sa bawat isa. Oyyhh may crush yung isa.
Kaya tandaan natin na tayo'y pinagtagpo tayo sa isang Kolehiyo, kahit di na pinagtagpo sa puso ko. Awh joke lang! kung saan nagbuo ng parangap nating lumaban hanggang dulo. Forever na ba?
Forever lumalaban sa mga future edukista.
Manalig sa Diyos dahil gabayan niya tayo. Lumapit sa kanya dahil andyan lang Siya.
